Afgelopen zondag was het 5 jaar geleden dat mijn lieve moeder overleed. Een dag die gemengde gevoelens oproept. Herinneringen aan mooie en verdrietige momenten.

Hoewel het verdriet anders is dan 5 jaar geleden mis ik haar nog steeds en vraag ik me nog geregeld af hoe het leven zou zijn als ze hier nog steeds geweest zou zijn. Wat voor een oma zou ze zijn geweest? Zou ze ons in Afrika hebben bezocht? Ook zou ik best wat willen vragen over mijn eigen kindertijd.

Toch ben ik dankbaar dat ik verder ben gegaan, wat is het leven veranderd in vijf jaar! Vijf jaar getrouwd, twee prachtige jongens en ik leef mijn droom in Zuid-Afrika! Het overlijden van mijn moeder heeft mij gevormd, ik heb het leven op een andere manier leren kennen- mijn relatie met God is veranderd en is dieper geworden en op sommige momenten zwak.

Want ik snap nog steeds niet waarom Hij toeliet dat mijn moeder op 51 jarige leeftijd stierf, ik kan er soms nog steeds boos om worden. Ik moet dan vaak denken aan Jakob die met God geworstelde, zo voel ik me soms ook. Ik snap niet waarom zo'n belangrijk en lief mens werd weggenomen, er was nog zoveel te doen hier op aarde - als ik alleen al denk aan 'kleinkinderen'.

Ik denk dat mijn vragen hier op aarde nooit beantwoord zullen worden... en toch komt het er altijd weer op neer dat God mijn Trooster is en dat wat er ook gebeurt in het leven, Hij verlaat mij niet en ik kies ervoor om Hem te vertrouwen. Hij is daar als ik me zwak voel, ook als ik me zwak voel in mijn geloof. En in mijn zwakte ben ik sterk.

Tja, meestal deel ik niet zulke dingen online en toch wil ik dit delen. Omdat het leven niet altijd een feest is, soms gaan we door diepe dalen, maar weet dat je nooit alleen door het diepe dal hoeft te gaan, er is Iemand die je hand vasthoudt als jij je hand in Zijn hand wil leggen.

Iets wat me bezig houdt sinds we in Zuid-Afrika zijn is 'de waarde van een mensenleven'. Sinds mensen bij het stoplicht bij mijn autoraampje bedelen om geld of eten, sinds ik weet dat mensen rond moeten komen met een salaris van 3000 rand, 240 euro, per maand (en nee, de meeste levensmiddelen zijn hier niet goedkoper), sinds ik weet dat mensen geen verzekering hebben omdat ze het niet kunnen betalen, sinds ik weet dat mensen niet naar de dokter durven met HIV - als ze al geld hebben om naar een dokter te gaan en medicatie kunnen betalen, sinds ik zie dat mensen met kleine kinderen snelwegen oversteken, sinds ik mensen zie die met 100 km per uur over de snelweg rijden met een open bakkie (pick-up) afgeladen met mensen waaronder kids, sinds ik weet dat er hier zoveel mensen overlijden op jonge leeftijd, sinds ik geconfronteerd wordt met extreme armoede en zo kan ik nog wel even doorgaan.